บทที่ 393

จนกระทั่ง เวินเนี่ยนเนี่ยนยื่นมือมาโบกไปมาตรงหน้าเธอ “หม่ามี้ เป็นอะไรไปคะ?”

“อ๊ะ? อ๋อๆ ฉัน...ฉันไม่เป็นไร” เวินเอ่อร์หว่านมองเธอ “ใกล้จะผ่าตัดแล้วนะ กลัวไหม?”

เวินเนี่ยนเนี่ยนส่ายหน้า “ไม่กลัวเลยสักนิด เพราะมีหม่ามี้อยู่ แล้วก็มีคุณพ่อด้วย!”

“เนี่ยนเนี่ยน พี่ชายก็มาด้วยนะ อยากเจอเขาไหม?”

“อยากสิ! อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ